فیلم زن و بچه ساخته سعید روستایی
زن و بچه (Woman and Child) جدیدترین ساخته‌ی کارگردان چیره‌دست سینمای اجتماعی ایران، سعید روستایی، است که در سال ۲۰۲۵ بر پرده ظاهر شد. این فیلم با بازی درخشان پریناز ایزدیار در نقش مهناز – پرستاری بیوه و تنها – و پیمان معادی در نقش حمید – نامزد امیدوارکننده‌اش – تصویری دردناک، تأمل‌برانگیز و پرتنش از زندگی یک زن تنها را در بطن جامعه‌ای پیچیده ارائه می‌دهد.
خلاصه داستان
خلاصه داستان این است: مهناز که پس از مرگ همسرش، با اتکاء به خانواده‌اش بار زندگی را بر دوش دارد، در آستانه‌ی عروسی دوباره با حمید است که بحران‌ها از راه می‌رسند. پسر نوجوانش، علیار، از مدرسه اخراج می‌شود و یک حادثه تراژیک، همه چیز را زیر و رو می‌کند. اکنون مهناز، در جستجوی عدالت و جبران است.
جشنواره کن
فیلم برای اولین‌بار در جشنواره‌ی کن ۲۰۲۵ در بخش مسابقه‌ی اصلی به نمایش درآمد و نامزد اصلی‌ترین جایزه‌ی جشنواره، نخل طلا شد. پس از آن، در ایران نیز به نمایش درآمد و با استقبال مخاطبان و منتقدان داخلی روبه‌رو شد.
از نظر ساخت، فیلم محصولی مشترک بین ایران و فرانسه است. فیلم‌برداری آن در ۱۳۱ دقیقه روایت به پایان رسید و عناصر فنی آن – از جمله فیلم‌برداری ادیب سبحانی، تدوین بهرام دهقانی و موسیقی رامین کوشا – در خدمت فضاسازی سرد و تأسف‌برانگیزی هستند که فیلم را از سطح درام خانوادگی دور می‌کنند و به یک تجربه‌ی سینمایی اجتماعی ژرف بدل می‌سازند.
پریناز ایزدیار
در سطح اجرا، پریناز ایزدیار بار دیگر ثابت کرد چرا یکی از بهترین بازیگران نسل خودش است؛ نقش مهناز را با عمق احساس، بغض‌های بی‌صدا و نگاهی که آتش خشم و اندوه را در سکوت فریاد می‌زند، به یادماندنی می‌کند. پیمان معادی نیز اگرچه حضور محدودتری دارد، در نقش حمید تاثیری چندلایه و باورپذیر از خود به‌جا می‌گذارد، به‌ویژه چون پیش از این تجربه‌های موفقی با روستایی در فیلم‌هایی چون «ابد و یک روز»، «متری شیش و نیم» و «برادران لیلا» داشته‌اند.
نظر منتقدان
منتقدان داخلی و خارجی درباره‌ی فیلم نظرات متفاوتی دارند. برخی فضای پرتنش، بازی پرتوان ایزدیار و طرح مسائل اجتماعی را ستوده‌اند، در حالی که برخی دیگر ساختار فیلمنامه و ریتم روایت را نقد کرده‌اند. از سوی دیگر، واکنش تماشاگران کن به فیلم بسیار مثبت بود و فیلم در جشنواره با تشویق‌های طولانی مواجه شد.
در مجموع، «زن و بچه» به‌عنوان اثری جسورانه و در عین حال متاثر از بسترهای اجتماعی معاصر ایران شناخته می‌شود. فیلمی که با تمرکز بر یک زن خاکستری و زخم‌خورده – نه صرفاً قربانی، نه صرفاً قهرمان – روایت می‌شود؛ زنی که با تراژدی و خیانت روبه‌رو و در تلاش برای عدالت است.
