امام رضا (ع)
زیارت امام رضا علیهالسلام فقط یک سفر ساده به مشهد نیست؛ در حقیقت یک دعوت است. دعوتی که از سوی خود امام صورت میگیرد. خیلیها تجربه کردهاند که حتی اگر تصمیم نداشته باشند، ناگهان شرایطی فراهم میشود که راهی مشهد میشوند. این یعنی امام رضا خودش مهمانهایش را انتخاب و دعوت میکند.
وقتی پای تو به حرم میرسد، حس میکنی وارد خانهی کسی شدهای که بینهایت کریم و بزرگوار است. امام رضا علیهالسلام نه تنها تو را به حضور میپذیرد، بلکه مراقب لحظهبهلحظهی مهمانهایش است. خیلیها گفتهاند که حتی کوچکترین خواستهها و دعاهایشان در حرم اجابت شده و امام هیچوقت اجازه نداده مهمانش با دل شکسته برگردد.
یکی از ویژگیهای خاص این سفر، برکت خرجهایی است که در مشهد میکنی. از هزینهی هتل و غذا گرفته تا صدقه و نذر و حتی پولی که برای سوغاتی کنار میگذاری، همه به شکلی عجیب به زندگیات برمیگردد. شاید همان روز یا شاید مدتی بعد، اما بیتردید پاداشش را خواهی دید. این وعدهی مهماننوازی امام رضاست؛ او نمیگذارد چیزی برایش خرج کنی و بیجواب بمانی.
اما شاید اوج دلدادگی، همان لحظهای باشد که روبهروی ضریح میایستی. ضریح امام رضا حال و هوایی دارد که وصفکردنی نیست؛ اشک بیاختیار جاری میشود و دلت میلرزد. وقتی به گنبد طلای حرم نگاه میکنی، انگار نوری از آسمان بر قلبت میتابد. و اگر در ایوان طلا بنشینی و لحظهای سکوت کنی، حس میکنی روحت آرام آرام نوازش میشود. آنقدر سبک میشوی که انگار تمام غمها و سنگینیهای زندگی از دوشت برداشته شده است.
هر بار که به حرم امام رضا میروی، انگار قلبت دوباره متولد میشود. صحنها و رواقها پر از آرامشاند، گویی هر گوشهاش دریچهای است به سوی اجابت دعا. بعضیها در دلشان زمزمه میکنند، بعضیها بلند دعا میخوانند، و بعضیها فقط اشک میریزند. اما در نهایت همه مطمئناند که امام رضا صدایشان را شنیده و دعایشان را به محضر خدا میرساند.
زیارت امام رضا یعنی رفتن پیش پادشاهی که هم کریم است، هم غریبنواز، و هم دستگیر. اگر دل شکستهای داری، اگر حاجتی داری یا حتی اگر فقط دنبال آرامش میگردی، کافیست مهمان امام رضا شوی. چون او هیچ مهمانی را بدون پاسخ و بیتوجهی بدرقه نمیکند.
